Ochrona przyrody

Zwierzęta

Rośliny

Grzyby

Hydrografia

Pozostałe

Turystyka

Polecamy

Opis przyrodniczy

Boczniak ostrygowaty (Pleurotus ostreatus (Jacq.) Quélet)



Boczniak ostrygowaty bardziej kojarzony jest ze sklepowymi półkami niż z grzybami, które można spotkać późna jesienią na przydrożnym drzewie. W Olsztynie jest to gatunek dość często spotykany.

POZYCJA SYSTEMATYCZNA (*):
Królestwo: grzyby właściwe (Fungi)
Typ: grzyby podstawkowe (Basidiomycota)
Klasa: podstawczaki (Basidiomycetes)
Rząd: pieczarkowce (Agaricales)

OPIS OWOCNIKA
Owocniki zazwyczaj bokiem przyrośnięte po podłoża, siedzące lub na krótkim trzonie (do 3 cm dł.); ułożone dachówkowato jeden nad drugim. Kapelusz szaroniebieski, szarobrązowy do popielatoszarego, na starość jaśniejący, 5-20(30) cm średnicy; młody wypukły, później płaski lub w kształcie muszli, czasem łopatowaty. Powierzchnia kapelusza gładka, zazwyczaj sucha. Brzeg owocnika za młodu zazwyczaj podwinięty. Blaszki białawe, na starość żółknące; 0,5-1,5 cm szerokości, czasami rozwidlone, krótko zbiegające na trzon. Miąższ biały, w młodym owocniku miękki i soczysty, w dojrzałym jędrny. Smak słabo wyczuwalny, zapach przyjemny.

WYSTĘPOWANIE: X-XII (po pierwszych przymrozkach), przy łagodnej zimie do marca; najczęściej kępami na żywym drzewach lub obumarłym drewnie liściastym (wierzba, topola, buk), rzadko na świerku; w zadrzewieniach różnego typu – zarośla, pojedyncze drzewa, parki. Gatunek uprawiany zarówno na skalę towarową jak i w warunkach domowych (na słomie lub drewnie).

WARTOŚĆ UŻYTKOWA: smaczny grzyb jadalny.

WARTO WIEDZIEĆ: Zbierane są głównie młode owocniki. Nadaje się do panierowania, zup, marynowania itp. Boczniak ma też właściwości lecznicze: antybakteryjne, antywirusowe, regulacja poziomu cholesterolu we krwi oraz regulacja ciśnienia krwi.
W warunkach domowych można bez problemu uprawiać boczniaka na słomie. W sklepach ogrodniczych dostępna jest grzybnia boczniaka do własnoręcznego szczepienia na słomie lub drewnie (np. w ogrodzie). Można też dostać gotowe baloty słomy z zaszczepioną grzybnią, z których to po kilku tygodniach otrzymamy świeże owocniki.

Bibliografia
Garnwejdner E. 1994. Encyklopedia kieszonkowa. Grzyby. Muza, Warszawa, s.254.
Gerhardt E. 2006. Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik. KDC, Warszawa, s.718.>br> Gumińska B., Wojewoda W. 1985. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa, s.504.
Siwulski M., Sobieralski K. 2004. Uprawa grzybów jadalnych i leczniczych w warunkach naturalnych. Wyd. Kurpisz. Poznań, s. 158.
* - W związku z ciągłymi, często dość istotnymi zmianami w systematyce grzybów, przyjęto tu uproszczoną systematykę Hawkswortha i in. (1995). Aktualna pozycja systematyczna opisywanych gatunków dostępna jest na stronie Index Fungorum – www.indexfungorum.org/



Autor opisu: Grzegorz Fiedorowicz








   


O nas...



Partnerzy